Centro de Salud: Sutiaba
Door: Niki Peltzer
Blijf op de hoogte en volg Niki
04 Juni 2015 | Nicaragua, León
Hola amigos,
Ik weet dat dit wel een hele snelle update is maar ik wilde jullie ons eerst dagje werken niet onthouden... sorry, geen foto's, dat is de 1e dag natuurlijk een beetje raar om meteen te gaan doen haha.
Nou eigenlijk is het onze 2e dag. Onze 1e dag werken was gister. We hadden om 8.00 uur afgesproken bij Heodra Hospital waar een dame van de UNAN campo medico (universiteit alhier) ons naar ons centro de salud zou brengen. Uiteraard was zij er pas om 8.20 uur, dus waren we pas rond 8.40 in het centro de salud. Wat een binnenkomst.... een overvolle wachtkamer, vol met mensen met allemaal een klein kind! In de de huisartsenpraktijk in Nederland dragen de artsen geen witte jas, dus wij hadden die niet meegenomen. Hier blijkt het wel nodig te zijn dus mochten/moesten we de hele dag (3 uur, we werken maar tot 12.00 uur) protocollen lezen in de 'bibliotheek'. Hier was gelukkig wel een gigantische airco dus dat was een voordeel. Meteen ook het nadeel.. wat een klap als je buiten komt.
Onze echte eerste 'werkdag' was dus vandaag. We zijn net terug. We beginnen iedere dag om 7.00 uur tot 12.00 uur. We waren iets te vroeg, rond 6.45..alsof het niet vroeg genoeg is haha. We moesten boven in een kamer van de epidemiologia wachten. We hebben meer dan een uur gewacht.... er was wel een andere doctor maar niet de onze dus maar weer wachten. Na 8.00 bleek ze er (misschien al wel veel langer, weten we niet) wel te zijn. Dus wij meegenomen naar beneden voor het spreekuur. Omdat het Spaans in een medische anamnese toch wel erg moeilijk is blijven we gelukkig dit coschap samen,e n mogen we als het goed is ook patiënten samen zien.
We werden gekoppeld aan een doctor, een mooie Nicaraguaanse dame, erg vriendelijk. Verder wordt er aan geen enkele patiënt toestemming gevraagd of het goed is als jij erbij bent, het gebeurd gewoon.
Het grote verschil met Nederland begint al in de wachtkamer, het zit hier heel vol, is heel warm en er zit geen logica in. De spreekkamer is zo mogelijk nog interessanter, daar zitten 3 doctors te werken: 1 kinderarts, 1 arts die veel zwangere vrouwen deed en onze doctor die veel chronische klachten deed zoals diabetes en af en toe een zwangere. Je maakt hier geen afspraak, maar je komt op volgorde. Als het jouw beurt is roept de doctor (vanuit de spreekkamer achter haar bureau) je naam en kan je binnenkomen. Het verbaasde me dat het in de overvolle wachtkamer te horen was aangezien er nog een 'onderzoeksruimte' tussen zit.
De eerste patiënte die we zagen had diabetes mellitus type 2, daarbij ook wat last van haar schouder en haar arm. Er wordt bijna niets gevraagd, er is 1 bloedwaarde voor de glucose geprikt en die neemt de patiënte zelf mee op een briefje. De doctor is vooral bezig met het invullen van mucho muchu mucho papieren. In Nederland klagen we over administratie... nou hier is het zo mogelijk nog meer en dan allemaal met de hand! En het voorschrijven van heel veel medicijnen. Ik denk dat deze mevrouw wegging met 6 medicijnen met zeer bijzondere doseringen.
De tweede patiënte die we zagen kwam met onderbuikspijn. Daarbij wel iets toegenomen vaginale afscheiding, maar het was gewoon wit!!! Naar jeuk ed werd niet gevraagd. Ze bleek een spiraal te hebben welke volgens de doctor irriteerde waardoor het kwam, dus deze moest eruit. Dat mocht niet als ze de afgelopen 3 dagen nog seksueel contact had gehad, dus hop haar partner erbij en ze konden het allebei niet goed herinneren of het langer of korter dan 3 dagen geleden was......
Mevrouw verliet de spreekkamer met verscheidene recepten: pijnstillers, antibiotica, iets tegen een schimmel voor haar alleen, iets tegen een schimmel voor allebei, misschien vergeet ik nog wat want ze had een hele stapel in haar hand. Verder kreeg ze het advies mee om kamillethee met daarin avocado ofzo (???) te drinken want dat was goed voor de ontsteking. Aan het eind van het consult, na alle recepten, uitleg (zonder dat de doctor überhaupt gekeken heeft) werd er door de assistente nog een uitstrijkje in een andere kamer afgenomen. Hop, wij weer erbij zonder iets aan de patiënte te vragen. Het uitstrijkje wordt hier gedaan met 2 wattenstaafjes, 1 voor de de endocervix, 1 voor de ectocervix (buiten en binnenkant van de baarmoederhals), daarna uitgestreken op een dekglaasje, gefixeerd met een spray. Hoppa, in een papiertje wikkelen, dichtnieten, aan het labformulier en in een grote bak. Het spiraaltje wordt er pas in het ziekenhuis uitgehaald. Overigens zag ik geen touwtjes zitten (dat is in Nederland wel zo) dus ben erg nieuwsgierig hoe ze dat hier doen.....wie weet ga ik dat nog zien in el hospital.
Tijdens het bovenstaande consult moest ik 1x hoesten... vraagt de doctor meteen aan mij of ik ook een antibiotica kuur wil. De rest van het spreekuur dus geprobeerd mijn hoest in te houden.
Daarna weer een patiënte met diabetes mellitus. Ging ongeveer hetzelfde als de eerste, veel papieren, weinig vragen. Bij alle patiënten wordt de bloeddruk gemeten, dit deden Nina en ik om en om. Zo ook bij deze mevrouw, een keurige bloeddruk van 130/80 mmHg. Maar omdat ze diabetes heeft, en de doctor dit een pre-stadium van hypertensie vond kreeg ze toch ook maar bloeddrukverlagers mee naar huis...... in Nederland worden we heel blij van deze bloeddrukken dus was redelijk onverwacht!
Daarna een mevrouw van in de 40 die kwam voor planificación familiar (de wens een gezin te starten), maar dit consult kon ik niet volgen. Er was ook iets met 'dos ojos' (2 ogen) dus geen idee wat haar klacht nu was...
Er kwam nog een man met vlekken in zijn gezicht, die zowel Nina als ik niet konden zien. De doctor zei ohh dat is van de zon! En gaf weer allerlei crèmes en recepten mee.
Daarna een señorita die 7 weken zwanger was. De intake duurde bijna 1 uur, waarbij ze enkele vragen stelde maar vooral wederom mucho mucho papeles (papieren) moest invullen. Ook deze mevrouw verliet de praktijk met een stapel aan recepten van foliumzuur, tot een tetanusvaccin, een echo, een glucosemeting en een aantal dingen die ik niet begreep. Ook hierbij een uitstrijkje gemaakt, bleek een cervicitis (ontsteking meestal door chlamydia of een andere SOA) te hebben. Ze heeft zelf maar 1 partner dus ben benieuwd wat er uit alle kweken komt.
Daarna een zwangere jonge vrouw, die over 2 weken uitgerekend is. Het liefste vandaag nog wil bevallen en er klaar mee is. Wat heel goed invoelbaar is in deze hitte. Ze is nu 38 weken dus nog even wachten. Als ze bij 41 weken niet bevallen is dan wordt ze ingeleidt. Het zwangerenonderzoek is hier ook wel grappig, de buik wordt opgemeten met een centimeter (dat is niet zo bijzonder) maar de foetale harttonen worden met een gewone stethoscoop beluisterd, dan worden ze ook heel serieus geteld en opgeschreven. Niet met een houten toeter zoals in Nederland vroeger, wat ik wel had verwacht, en altijd begreep dat je het daar ook veel beter mee kon horen. Deze señorita ging zeer ontevreden weer weg.
Er kwam ook nog een jongeman tussendoor van mijn leeftijd die iets met zijn auto had gehad waardoor er nu een snee in zijn pols zat. Hij vond het zelf heel naar denk ik, want hij was zich helemaal kapot aan het zweten. De doctor verdoven, en hechten. Mocht ik (lekker zonder handschoenen, echt mijn ding... NOT) de touwtjes van de hechting de hele tijd doorsnijden met een scalpel want er was geen schaar. Het steriele veld was ook alles behalve steriel.. maar er werd water met zeep over de wond gegoten voor het hechten, en na het hechten betadine. Daarna mocht ik (nog steeds geen handschoenen) het gaas vastplakken met tape en ben ik er ondanks panisch goed opletten niet helemaal in geslaagd bloedvrij te blijven omdat deze lieve man zoveel stress had, zoveel aan het zweten was dat ze pleisters niet bleven plakken. Daarna moest dus ook zijn bloeddruk opgemeten worden en deze was (uiteraard) keurig. Ook hij ging naar huis met heel veel recepten, tetanusvaccin en een antibiotica.....
De laatste die wij hebben gezien was een jonge señorita, ook van 8 mei (zoals ik) maar dan 8 jaar jonger en zwanger. Tienerzwangerschappen zijn hier een groot probleem, er zijn ook meisjes van 12-13 die zwanger worden dus deze viel nog mee. Met haar was niet heel veel bijzonders voor nu, ze had een urineweginfectie gehad waarvoor ze in het ziekenhuis was geweest. Nu moest ze opnieuw laten controleren of alles weg was.
Het was inmiddels half 1 en onze dag zat er gelukkig op. Wat een hitte met al die mensen in een klein kamertje, 3 spreekuren in 1 klein kamertje en al dat Spaans in een klein kamertje, en een witte jas over al je kleding in datzelfde kleine kamertje. Ik ben benieuwd wat morgen brengt!
Hasta mañana! Besos!
Ik weet dat dit wel een hele snelle update is maar ik wilde jullie ons eerst dagje werken niet onthouden... sorry, geen foto's, dat is de 1e dag natuurlijk een beetje raar om meteen te gaan doen haha.
Nou eigenlijk is het onze 2e dag. Onze 1e dag werken was gister. We hadden om 8.00 uur afgesproken bij Heodra Hospital waar een dame van de UNAN campo medico (universiteit alhier) ons naar ons centro de salud zou brengen. Uiteraard was zij er pas om 8.20 uur, dus waren we pas rond 8.40 in het centro de salud. Wat een binnenkomst.... een overvolle wachtkamer, vol met mensen met allemaal een klein kind! In de de huisartsenpraktijk in Nederland dragen de artsen geen witte jas, dus wij hadden die niet meegenomen. Hier blijkt het wel nodig te zijn dus mochten/moesten we de hele dag (3 uur, we werken maar tot 12.00 uur) protocollen lezen in de 'bibliotheek'. Hier was gelukkig wel een gigantische airco dus dat was een voordeel. Meteen ook het nadeel.. wat een klap als je buiten komt.
Onze echte eerste 'werkdag' was dus vandaag. We zijn net terug. We beginnen iedere dag om 7.00 uur tot 12.00 uur. We waren iets te vroeg, rond 6.45..alsof het niet vroeg genoeg is haha. We moesten boven in een kamer van de epidemiologia wachten. We hebben meer dan een uur gewacht.... er was wel een andere doctor maar niet de onze dus maar weer wachten. Na 8.00 bleek ze er (misschien al wel veel langer, weten we niet) wel te zijn. Dus wij meegenomen naar beneden voor het spreekuur. Omdat het Spaans in een medische anamnese toch wel erg moeilijk is blijven we gelukkig dit coschap samen,e n mogen we als het goed is ook patiënten samen zien.
We werden gekoppeld aan een doctor, een mooie Nicaraguaanse dame, erg vriendelijk. Verder wordt er aan geen enkele patiënt toestemming gevraagd of het goed is als jij erbij bent, het gebeurd gewoon.
Het grote verschil met Nederland begint al in de wachtkamer, het zit hier heel vol, is heel warm en er zit geen logica in. De spreekkamer is zo mogelijk nog interessanter, daar zitten 3 doctors te werken: 1 kinderarts, 1 arts die veel zwangere vrouwen deed en onze doctor die veel chronische klachten deed zoals diabetes en af en toe een zwangere. Je maakt hier geen afspraak, maar je komt op volgorde. Als het jouw beurt is roept de doctor (vanuit de spreekkamer achter haar bureau) je naam en kan je binnenkomen. Het verbaasde me dat het in de overvolle wachtkamer te horen was aangezien er nog een 'onderzoeksruimte' tussen zit.
De eerste patiënte die we zagen had diabetes mellitus type 2, daarbij ook wat last van haar schouder en haar arm. Er wordt bijna niets gevraagd, er is 1 bloedwaarde voor de glucose geprikt en die neemt de patiënte zelf mee op een briefje. De doctor is vooral bezig met het invullen van mucho muchu mucho papieren. In Nederland klagen we over administratie... nou hier is het zo mogelijk nog meer en dan allemaal met de hand! En het voorschrijven van heel veel medicijnen. Ik denk dat deze mevrouw wegging met 6 medicijnen met zeer bijzondere doseringen.
De tweede patiënte die we zagen kwam met onderbuikspijn. Daarbij wel iets toegenomen vaginale afscheiding, maar het was gewoon wit!!! Naar jeuk ed werd niet gevraagd. Ze bleek een spiraal te hebben welke volgens de doctor irriteerde waardoor het kwam, dus deze moest eruit. Dat mocht niet als ze de afgelopen 3 dagen nog seksueel contact had gehad, dus hop haar partner erbij en ze konden het allebei niet goed herinneren of het langer of korter dan 3 dagen geleden was......
Mevrouw verliet de spreekkamer met verscheidene recepten: pijnstillers, antibiotica, iets tegen een schimmel voor haar alleen, iets tegen een schimmel voor allebei, misschien vergeet ik nog wat want ze had een hele stapel in haar hand. Verder kreeg ze het advies mee om kamillethee met daarin avocado ofzo (???) te drinken want dat was goed voor de ontsteking. Aan het eind van het consult, na alle recepten, uitleg (zonder dat de doctor überhaupt gekeken heeft) werd er door de assistente nog een uitstrijkje in een andere kamer afgenomen. Hop, wij weer erbij zonder iets aan de patiënte te vragen. Het uitstrijkje wordt hier gedaan met 2 wattenstaafjes, 1 voor de de endocervix, 1 voor de ectocervix (buiten en binnenkant van de baarmoederhals), daarna uitgestreken op een dekglaasje, gefixeerd met een spray. Hoppa, in een papiertje wikkelen, dichtnieten, aan het labformulier en in een grote bak. Het spiraaltje wordt er pas in het ziekenhuis uitgehaald. Overigens zag ik geen touwtjes zitten (dat is in Nederland wel zo) dus ben erg nieuwsgierig hoe ze dat hier doen.....wie weet ga ik dat nog zien in el hospital.
Tijdens het bovenstaande consult moest ik 1x hoesten... vraagt de doctor meteen aan mij of ik ook een antibiotica kuur wil. De rest van het spreekuur dus geprobeerd mijn hoest in te houden.
Daarna weer een patiënte met diabetes mellitus. Ging ongeveer hetzelfde als de eerste, veel papieren, weinig vragen. Bij alle patiënten wordt de bloeddruk gemeten, dit deden Nina en ik om en om. Zo ook bij deze mevrouw, een keurige bloeddruk van 130/80 mmHg. Maar omdat ze diabetes heeft, en de doctor dit een pre-stadium van hypertensie vond kreeg ze toch ook maar bloeddrukverlagers mee naar huis...... in Nederland worden we heel blij van deze bloeddrukken dus was redelijk onverwacht!
Daarna een mevrouw van in de 40 die kwam voor planificación familiar (de wens een gezin te starten), maar dit consult kon ik niet volgen. Er was ook iets met 'dos ojos' (2 ogen) dus geen idee wat haar klacht nu was...
Er kwam nog een man met vlekken in zijn gezicht, die zowel Nina als ik niet konden zien. De doctor zei ohh dat is van de zon! En gaf weer allerlei crèmes en recepten mee.
Daarna een señorita die 7 weken zwanger was. De intake duurde bijna 1 uur, waarbij ze enkele vragen stelde maar vooral wederom mucho mucho papeles (papieren) moest invullen. Ook deze mevrouw verliet de praktijk met een stapel aan recepten van foliumzuur, tot een tetanusvaccin, een echo, een glucosemeting en een aantal dingen die ik niet begreep. Ook hierbij een uitstrijkje gemaakt, bleek een cervicitis (ontsteking meestal door chlamydia of een andere SOA) te hebben. Ze heeft zelf maar 1 partner dus ben benieuwd wat er uit alle kweken komt.
Daarna een zwangere jonge vrouw, die over 2 weken uitgerekend is. Het liefste vandaag nog wil bevallen en er klaar mee is. Wat heel goed invoelbaar is in deze hitte. Ze is nu 38 weken dus nog even wachten. Als ze bij 41 weken niet bevallen is dan wordt ze ingeleidt. Het zwangerenonderzoek is hier ook wel grappig, de buik wordt opgemeten met een centimeter (dat is niet zo bijzonder) maar de foetale harttonen worden met een gewone stethoscoop beluisterd, dan worden ze ook heel serieus geteld en opgeschreven. Niet met een houten toeter zoals in Nederland vroeger, wat ik wel had verwacht, en altijd begreep dat je het daar ook veel beter mee kon horen. Deze señorita ging zeer ontevreden weer weg.
Er kwam ook nog een jongeman tussendoor van mijn leeftijd die iets met zijn auto had gehad waardoor er nu een snee in zijn pols zat. Hij vond het zelf heel naar denk ik, want hij was zich helemaal kapot aan het zweten. De doctor verdoven, en hechten. Mocht ik (lekker zonder handschoenen, echt mijn ding... NOT) de touwtjes van de hechting de hele tijd doorsnijden met een scalpel want er was geen schaar. Het steriele veld was ook alles behalve steriel.. maar er werd water met zeep over de wond gegoten voor het hechten, en na het hechten betadine. Daarna mocht ik (nog steeds geen handschoenen) het gaas vastplakken met tape en ben ik er ondanks panisch goed opletten niet helemaal in geslaagd bloedvrij te blijven omdat deze lieve man zoveel stress had, zoveel aan het zweten was dat ze pleisters niet bleven plakken. Daarna moest dus ook zijn bloeddruk opgemeten worden en deze was (uiteraard) keurig. Ook hij ging naar huis met heel veel recepten, tetanusvaccin en een antibiotica.....
De laatste die wij hebben gezien was een jonge señorita, ook van 8 mei (zoals ik) maar dan 8 jaar jonger en zwanger. Tienerzwangerschappen zijn hier een groot probleem, er zijn ook meisjes van 12-13 die zwanger worden dus deze viel nog mee. Met haar was niet heel veel bijzonders voor nu, ze had een urineweginfectie gehad waarvoor ze in het ziekenhuis was geweest. Nu moest ze opnieuw laten controleren of alles weg was.
Het was inmiddels half 1 en onze dag zat er gelukkig op. Wat een hitte met al die mensen in een klein kamertje, 3 spreekuren in 1 klein kamertje en al dat Spaans in een klein kamertje, en een witte jas over al je kleding in datzelfde kleine kamertje. Ik ben benieuwd wat morgen brengt!
Hasta mañana! Besos!
-
05 Juni 2015 - 00:51
Mama:
Wat apart. Morgen maar wat handschoenen meenemen denk ik.
Fijn dat op jullie kamer geen airco is..... Dan heb je iedere dag die dreun als je naar buiten stapt.
Oh wat primitief en wat een enthousiasme in het uitdelen van medicijnen.
Blijven jullie nu al die tijd bij deze ene doctor? Of wissel je ook nog wel eens. Zou wel leuk zijn.
Maar met het werken maakt het de dag natuurlijk wel een stuk leuker.
Heb weer genoten.
Besos XXX -
05 Juni 2015 - 07:21
Tió Y Tia De DB:
het is 7.00u in dde ochtend van een wonderschone zomerse dag hier in Den Bosch. Het belooft 30 gr. Te gaan worden.
Met jouw indrukken ,zo mooi beschreven, in mijn achterhoofd, stap ik zometeen ons lekkere koele, o zo schone JBZ binnen. Ik zal vandaag veel aan je denken als ik vandaag mijn patiënten 1voor 1 naar binnen haal om ze voor te bereiden op een o zo steriele ok.
Werk ze en denk er aan, ook gewone zeep dood veel, dus goed je handen wassen. Dikke kus van ons uit DB -
05 Juni 2015 - 09:48
Tia De DB:
Niki, of de duvel er mee speelt. De eerste patiënt voor de staaroperatie, een doorgewinterde 83 jarige agrariër:
Zuster, hebt U in plaats van die operatie geen pilleke voor mij. Dan knijp ik wel een oogje dicht als het licht te fel wordt. Ik heb hem verteld dat ie voor pillen naar Nicaragua moet gaan. HaHA. -
05 Juni 2015 - 11:48
Mama:
Wat grappig Gerry. En Niki, vooral je verhalen blijven delen. Leuk als straks alles in een boek staat en je het geregeld terug kunt lezen. -
05 Juni 2015 - 15:56
Carlijn:
Hey niki! Leuk om zo op de hoogte te blijven van jouw avonturen! Xx -
05 Juni 2015 - 18:14
Jos En Harriët:
Hoi Niki,
Wat heerlijk om jouw verhaal te lezen.
Wat een andere wereld.
Mooi dat je daar veel mag gaan leren en zij (zo te horen) ook wat van jou mogen leren.
Dat is de kracht van deze stages.
geniet maar lekker .
Liefs Jos en Harriët xx -
06 Juni 2015 - 20:49
Veronique :
Wat heerlijk om je avonturen te lezen.
Geniet ervan!!
Dikke knuffel
Paul, Veronique en Iris -
07 Juni 2015 - 10:54
Louis:
Hey! Niki.
allereerst een compliment voor je manier van schrijven. Het leest als een goed boek.
wat een vreselijke toestanden daar op medisch gebied. Hoe betrouwbaar zijn de diagnoses? Wat een risico's worden ereerr bewust en onbewust genomen. Tja......duidelijk geen Nederlandse gezondheid s regels daar.
pas goed op jezelf. En blijf vooral doorgaan met het schrijven van reisverhalen. groetjes pa van Freek
-
09 Juni 2015 - 16:27
Regina Ysseldijk:
Hoi Niki. Wat een ervaringen op de 1e dag. Is wel effe anders als hier zeg. Wacht in spanning op je volgende mooie verhaal. Succes. Groetjes Regina -
09 Juni 2015 - 20:51
Marion:
Nou Niki de gezondheidszorg in top daar!!
Over verspilling van medicatie gesproken?
Nieuwtje voor jou ik ben geslaagd!!
Gaan nu lekker vakantie vieren in Turkije.
Zie je volgende blog met plezier tegemoet.
Groetjes, Marion.
-
09 Juni 2015 - 21:31
Tante Toos:
Ha Niki,
Ja een ziekenhuis in Nicaraqua is duidelijk anders dan hier, maar toch komen al die mensen met eenzelfde vraag bij een dokter. Ze willen geholpen worden.
Ik hoop voor je dat het went en dat je straks nog bewuster met medicijnen omgaat.
In Azië staan ze ook altijd meteen klaar met een heel pakket aan medicijnen. Wij stonden er ook altijd van te kijken.
Je hebt een gezellige manier van schrijven en ik hoop dan ook datje ons regelmatig op de hoogte houdt van je wederwaardigheden. Liefs Dikke kus. -
10 Juni 2015 - 11:16
Puck :
Het is inderdaad heel fijn lezen! Jouw verhaaltjes.
Moeten die mensen al die medicatie ook zelf betalen??
Ik ben eens met een enorme schaafwond naar een huisarts in indonesie geweest. Ik wilde graag een ontsmettingsmiddel, die kreeg ik niet gevonden in winkels.
Maar daar heb ik toen ruzie gekregen omdat ik geen antibiotica kuur wilde en ook geen spuit tegen koorts. Die man werd boos! Maar dat had er alles mee te maken dat hij geld wilden verdienen. Een flesje dettol was bijna €20,- :S Zeker in dat land veel geld zeg.
En floortje, mijn reisgenoot, was op een ander eiland ook naar een dokter gegaan voor een pijnstiller voor haar hoofdpijn en daar werd die man ook al ontzettend boos dat ze geen antibiotica en een schimmelzalfje! wilde.
Kus! Ben benieuwd naar al je komende verhalen! -
17 Juni 2015 - 13:21
Tony Van Bergen:
Zo niki wel heel ander beleid dan het jbz....daar wordt voortdurend gevraagd of patiënt accoord is en het medicijngebruik minimaal gehouden. Wel goed te beseffen dat wij in een luxe leven qua gezondheidszorg. Zouden sommige patiënten ook wel eens mogen beseffen. Voor jou denk ik verrassend hoe een arts daar zijn kennis gebruikt en omgaat met patiënten.. kan me overigens wel voorstellen dat het gemis aan hygiëne je soms benauwd. Goed blijven opletten en gezond verstand gebruiken.....en verder alle ervaringen in je opnemen. Wie weet heb je er later nog veel plezier van. Groetjes Tony ( vanuit een zonnig Frankrijk momenteel. Als pensionada de luxe op vakantie te gaan als je zin hebt, he.....)
-
15 Juli 2015 - 14:07
Trudy:
hoi Niki,
Wat een verschil met Nederland he. Ik vind het leuk om zo op de hoogte te blijven.
Hier gaat alles zo zijn gangetje, weet niet of je het hebt meegekregen, maar we worden weer oma en opa. Van Marien en Renate, toen ze het kwamen vertellen was ze 5 weken. 3 weken later moest ze naar de verloskundige en bleek dat ze 10 weken verder was. Ze heeft de 20 weken echo gehad en alles is goed, ze krijgen een meisje. Hebben we straks een monster en een prinsesje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
